جدول جو
جدول جو

معنی قطب الدین شیرازی - جستجوی لغت در جدول جو

قطب الدین شیرازی
(قُ بُدْ دی نِ)
محمود بن مسعود بن مصلح فارسی کازرونی اشعری شافعی، مکنی به ابوالثناء. از اکابر علمای قرن هشتم هجری و از شاگردان خواجه نصیرالدین طوسی و صدرالدین قونوی و کاتبی قزوینی است. او راست: 1- اختیارات المظفری، این کتاب را برای مظفرالدین یولق ارسلان تألیف کرده و مشتمل بر چهار مقاله است در هیأت. 2- انموذج العلوم. 3- التحفه الشاهیه، این کتاب را برای وزیر کبیر امیر شاه محمد بن حیدر سعیه تألیف داده. 4- ترجمه تحریر اقلیدس. 5- سزاوار افتخار. 6- شرح حکمه الاشراق، در تهران چاپ سنگی شده. 7- شرح کلیات قانون ابن سینا. 8- شرح مختصر الاصول حاجبی. 9- شرح مفتاح العلوم سکاکی که فقط قسم سیم آن را که در معانی و بیان و عروض است شرح مزجی کرده و به مفتاح المفتاح موسوم داشته و نسخۀ خطی آن به شمارۀ 299 در کتاب خانه مدرسه سپهسالار جدید تهران موجود است. 10- شرح الاشراف. 11- نهایه الادراک فی درایه الافلاک، نسخه ای از این کتاب در خزانۀ مصریه و نسخه ای دیگر به شمارۀ 956 در کتاب خانه استانبول و دو نسخه نیز به شمارۀ 2060 و 2061 در خزانۀ بانکی فور موجود است. وفات وی در 24 رمضان سال 710 یا 716 هجری قمری در 76 یا 82 یا 86 سالگی در تبریز اتفاق افتاد و در قبرستان چرنداب گجیل نزدیک قبر قاضی بیضاوی دفن گردید. از اشعار اوست:
ایا رب تخلق ما تخلق
و تنهی عبادک ان یعشقوا
خلقت الملاح لنا فتنه
و قلت اعبدوا ربکم و اتقوا
اذا کنت انت خلقت الملاح
فقل للملاح بنا یرفقوا
یک چند به یاقوت تر آلوده شدیم
یک چند پی زمرد سوده شدیم
آلودگیی بود ولیکن تن را
شستیم به آب توبه وآسوده شدیم.
(طبقات الشافعیه) (روضات الجنات) (قاموس الاعلام ترکی) (ریحانه الادب).
و رجوع به تاریخ گزیده و رجال حبیب السیر ص 15 و 26 و احوال و آثار خواجه نصیر تألیف مدرس رضوی ص 136 شود
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

قطب الدین رازی
(قُ بُدْ دی نِ)
محمد بن محمد بن ابی جعفر، مکنی به قطب الدین و قطب المحققین. از اکابر علمای نامی اسلامی است، و در کلمات بزرگان به علامۀ رازی و سلطان المحققین موصوف است. اصل او از ورامین از مضافات ری بوده است و به همین جهت به رازی شهرت یافت. او از شاگردان مبرز علامۀ حلی است و قواعد علامه را به خط خود استنساخ کرد و علامه در پشت همان نسخه به سال 713 هجری قمری در قصبۀ ورامین برای او اجازه نوشت. وفات او در دوازده ذی قعده سال 776 هجری قمری اتفاق افتاد و در مقبرۀ صالحیۀ دمشق دفن شد، سپس وی را به موضعی دیگر نقل کردند. او راست: 1- بحر الاصداف، و این کتاب حاشیه و شرح تفسیر کشاف است. 2- تحریر القواعد المنطقیه، در شرح شمسیه است و به شرح شمسیه مشهور است و بارهادر ایران و غیر ایران چاپ شده است. 3- تحفه الاشراف فی شرح الکشاف، این کتاب در چند مجلد و بزرگتر از بحرالاصداف است. 4- تحقیق معنی التصور و التصدیق، این کتاب در تونس چاپ شده و نسخه ای از آن با شرح محمد بن زاهد هروی در کتاب خانه خدیویۀ مصر موجود است. 5- تقسیم العلم. 6- حاشیۀ قواعد علامه، این کتاب را حواشی قطبیه گویند. 7- شرح الاشارات. 8- شرح مطالع، که کتاب مطالع الانوار قاضی سراج الدین ارموی را در منطق و کلام برای غیاث الدین وزیر شرح کرد. و نام اصلی این شرح لوامع الاسرار فی شرح مطالع الانوار است. قسمت منطق آن بارها در ایران و غیره چاپ شده است. 9- المحاکمات بین شرحی الاشارات، که محاکمۀ مابین دو شرح اشارات فخر رازی و خواجه نصیرالدین طوسی است. (قاموس الاعلام ترکی) (طبقات الشافعیه ج 6) (ریحانه الادب ج 3 ص 304)
لغت نامه دهخدا
قطب الدین شیرازی ذهبی
(قُ بُدْ دی نِ)
محمد حسینی ذهبی، معروف به قطب الاقطاب. از بزرگان عرفا و مشایخ سلسلۀ ذهبیه است. او راست: 1- ارجوزه فی شرح حدیث امیرالمؤمنین: ان فساد العامه من الخاصه... الخ. 2- ارجوزه فی الصرف. 3- ارجوزه فی العوامل النحویه. 4- ارجوزه فی الفقه و الاصول و الموازین الشرعیه. 5- انوار الولایه. 6- شمس الحکمه. 7- فصل الخطاب. 8- قصیدۀ عشقیه. 9- کنزالحکمه. 10- نورالهدایه. وی به سال 1103 هجری قمری درگذشت. (ریاض العلماء) (الذریعه) (ریحانه الادب)
لغت نامه دهخدا